Firma

Rozdział 3

Obudziłem się rano, wtulony w czyjeś ciało. Spojrzałem na osobę, która mnie przytulała i był to nie kto inny jak mój narzeczony. Przyjrzałem się jego spokojnej twarzy, szczerze powiedziawszy zawsze mogę się tak budzić. Może to małżeństwo nie będzie wcale takie złe. Z zamyślenia nad moją przyszłością wyrwała mnie myśl, która przypominała mi o wczorajszym wieczorze i poczułem jak moje twarz płonie ze wstydu. Ten facet zrobił mi lod,a a ja po tym wszystkim zasnąłem! Co za żal! Może on też chciał, żebym mu zrobił... Ale ja nigdy... Kurwa skompromitowałem się! A może powinienem obudzić go w "miły" sposób. Zagryzłem wargę. Jestem beznadziejny... Musze się wziąć w garść i to zrobić. Tylko jak Itachi będzie chciał czegoś więcej. Nie twierdzę, że nie będzie to przyjemne ale... jakość nie chce robić tego tak szybko... Nie znam go... Na razie jest dobrze ale chce go poznać kiedy będzie źle, chce wiedzieć co zrobi w trudnej sytuacji. Jednak nie twierdzę, że chce zaznać tej rozkoszy. Wydaje mi się że Itachi jest dobry w te klocki. Z zamyślenia wyrwał mnie dotyk na moim policzku. Nawet nie zorientowałem się kiedy brunet się obudził.

- Jak się spało aniołku?

- Dobrze. - Pocałował mnie czule na przywitanie. To było takie przyjemne. - A tobie?

- Nigdy się jeszcze tak nie wyspałem. - Uśmiechnął się.- Ok, co chcesz na śniadanie?

- Może ja coś zrobię?

- Wolałbym, żebyś się ubrał, bo mogę się nie powstrzymać. - Spojrzał na mnie wygłodniałym wzrokiem, a ja podciągnąłem koc aż pod samą brodę.

- Ok. - mruknąłem rumieniąc się.

- Mogą być naleśniki?

- Tak. - Itachi wstał uśmiechnięty i przeciągnął się. Podniósł wczorajszą koszulkę z podłogi, którą sam mu ściągnąłem i założy na swoje idealne ciało. Znów się na niego zapiłem, ten tylko zachichotał puścił mi oczko, a następnie poszedł do kuchni kręcąc przy tym swoim zgrabnym tyłkiem. Ta łajza prowokuje mnie specjalnie. Obtuliłem się szczelnie kocem i pozbierałem moje ubrania z podłogi i skierowałem się do mojego pokoju. Wyjąłem świeże ubranie i wiozłem szybki prysznic. Wycierają się ręcznikiem zaważyłem, że na moim ciele znajdują się małe czerwone punkciki. Wszędzie miałem malinki! Zabije go... Założyłem szybko ubrania i zbiegłem na dół do kuchni, Itachi właśnie rozstawiał sztuce i talerze. Całym pomieszczeniu pięknie pachniało od naleśników.

- Zabije Cię. Zrobiłeś mi malinki! - Itachi spojrzał na mnie próbując zachować niewinną minę ale mimo jego woli na jego twarz wychodzi uśmiech.

- Ale aniołku, nie denerwuj się one nie zostaną na zawsze.

- Wiem, że nie zostaną ale jak mam ćwiczyć z malinkami na ciele?

- Normalnie, w czym Ci one przeszkadzają?

- Że je widać!

- Wiesz co nie za bardzo rozumiem.

- Wiesz, że jeszcze nie mam osiemnastu lat, a szkoła fakt faktem nie wchodzi w życie erotyczne swoich uczniów chyba, że widać że jakiś uczeń ma takie życie. A ja nie chce, żeby rodzice byli wzywani na rozmowy.

- No dobrze, ale Ty masz narzeczonego, więc nie powinni się w to wtrącać.

- Itachi, jak myślisz ile osób w mojej szkole o Tobie wie?

- Wszyscy.

- Na prawdę tak myślisz? - Zapytałem bruneta siadając przy stole.

- Tak, Twoi rodzice poinformowali grono pedagogiczne o tym, że niedługo będziesz zamężny, żeby nie robili problemu. - Nalał mi soku do szklanki, a ja oniemiałem.

- Co zrobili moi rodzice? - Nie wierzyłem w to. Itachi spojrzał na mnie zdziwiony.

- Nie wiedziałeś o tym? - Zmarszczył brwi. - Jestem pewny, że mówili mi, że Cię o tym informowali.

- Rozumiem.- Zacząłem jeść naleśniki, chociaż w ogóle nie miałem na nie ochoty. Moi rodzice psuja mi mi weekend nawet kiedy są 400 kilometrów od mnie. Mam tego już dość.

- Ale ja nie rozumiem. Nie wiedziałeś o tym? - Nie spuszczał ze mnie wzroku.

- Nie. - Odparłem krótko nie odrywając wzroku z mojego jedzenia.

- Może zapomnieli Ci o tym powiedzieć, są zapracowani.

- Nie zapomnieli, oni po prostu tego nie zrobili. - Upiłem trochę soku.

- Nie oceniaj ich tak surowo. Oni są zaganiani wiem to po sobie, kiedy ktoś prowadzi firmę szczególnie tak szybko rozwijającą się jak twoich rodziców, to o niektórych rzeczach się zapomina. - Zaśmiałem się na jego słowa. Ten facet jest bystry i spostrzegawczy ale moi rodzice to świetni aktorzy. - Co Cię tak bawi.

- Nie znasz moich rodziców, a oni świetnie stwarzają pozory. - Spojrzałem na niego. - Moich rodziców interesuje tylko i wyłącznie ich firma i nikt ani nic więcej. Nasze małżeństwo ma dla nich tylko takie znaczenie, że z niego mają profity dla swojej firmy.

- Chyba trochę przesadzasz. Jesteś ich jedynym dzieckiem to oczywiste, że jesteś dla nich ważny.

- Jesteś bystrym człowiek, a zarazem takim naiwnym, to dziwne połączenie. - Zmarszczyłem nos.

- Nie jestem naiwny, tylko nie rozumiem twojego toku rozumowania.

- Itachi moi rodzice nie mówią mi o niczym, ponieważ nie czują potrzeby tego robić. No bo niby po co? Ich tok rozumowania wygląda w ten sposób, że jeśli coś jest dobre dla firmy to trzeba to zrobić nie zależnie od tego, czy to się komuś podoba czy nie. Na przykład nasze małżeństwo jest zaaranżowane przez moich rodziców, których nie interesuje nawet to czy jestem gejem, czy też nie. Nawet jeśli bym nie był gejem to i tak bym mnie do tego zmusili. Do tego jak już wspomniałem wcześniej nie mówią mi o niczym, to oznacza dosłownie o niczym. Oni mnie nawet nie informują, że znaleźli mi narzeczonego i planują mój ślub, dowiedziałem się o tym dopiero kiedy się po raz pierwszy spotkaliśmy. Nie powiedzieli mi też, że mam z tobą spędzić ten weekend ani o tym, że nauczyciele w moje szkole wiedzą już o naszym małżeństwie. Dlatego proszę nie mów mi, że zapomnieli, bo nie zapomnieli. - Napiłem się soku, a brunet wlepiał we mnie wzrok jak sroka w kość.

- Żartujesz?

- A wyglądam jakbym żartował?

- Jeśli nie chcesz nie musisz za mnie wychodzić, nikt Cię do tego nie zmusi. - Spojrzałem na niego jak na kosmitę. On chyba nie słuchał tego co do niego mówiłem.

- Itachi nawet jakbyś był sadystą znęcającym się nad mną to i tak moi rodzice by mnie z zmusili, żebym wyszedł za Ciebie za mąż. No chyba, że to nie byłoby korzystne dla firmy.

- Naruto jak tak bardzo nie chcesz wychodzić za mnie za mąż to ja mogę zrezygnować. Mnie nikt nie zmusi.

- Taaa spróbuj, a poznasz tą "przyjemniejszą" stronę moich rodziców.

- Uważasz, że się ich boję?

-Nie, ale ich nie znasz, a oni lubą niszczyć życie ludziom, który się im sprzeciwiają.

- Dlatego wczoraj twierdziłeś, że piekło istnieje na ziemi.- Spojrzał na mnie uważnie.

Coś mi się wydaje, że jego hobby to zadawanie ludziom niewygodnych pytań. Na szczęście z opresji wyrwał mnie dzwonek mojej komórki. Wyjąłem ją z kieszonki i odczytałem sms którego dostałem od Kiby: O której się dzisiaj spotykamy i gdzie. Cholera zapomniałem o tym całkowicie. Westchnąłem cicho, będzie się czepiać wiem o tym, szczególnie jak mu powiem, że jestem z Itachim.

- Stało się coś?

- Nic, po prostu byłem umówiony z kolegą i zapomniałem tego odwołać.

- Popsułem Ci plany tym wyjazdem?

- Bardziej rodzice niż Ty. - Zabrałem się za odpisywanie na wiadomość Inuzuce: Sorkii wypadło mi coś, spotkamy się w szkole, bo nie będzie mnie prze weekend w mieście.

- Mogę Cię dowieść z powrotem, to nie jest problem.

- Nie spoko. Odwołałem spotkanie.- Spojrzałem na wiadomość przychodzącą: A gdzie ty jesteś?

- Na pewno?

- Tak, gdzie my w ogóle jesteśmy?

- W Kioto.

- Czemu akurat tu? - Spojrzałem znad telefonu na Itachego nie przerywając pisania wiadomości: W Kioto.

- Lubię to miejsce, często przejeżdżaliśmy tu z rodzicami na wakacje. Naruto jak ty z rodzicami spędzasz święta i wakacje?

- Normalnie, ja jestem u siebie w pokoju zajmując się sobą, a rodzice siedzą w swoich gabinetach pracując. Czasami chodzę do kolegi na drugi czy trzeci dzień świąt.

- To smutne.- Rozbrzmiał dźwięk sms. Odczytałem treść i wiedziałem, że teraz będzie seria pytań: Co ty tam robisz? Wgl jak ty się tam znalazłeś? Ze starymi pojechałeś?

- Wydaje się tak, jednak ja nigdy nie miałem takich świąt jak moi rówieśnicy więc nie czuję smutku z tego powodu. - Uśmiechnąłem się i odpisałem na sms: Nie z narzeczonym. Pogadam o tym później. Pa.

- Z kim mnie zdradzasz? - Spojrzałem zaskoczony na Itachego, który mi się przeglądał.

- Słucham? - Itachi wskazał palcem na mój telefon.- Aaaa to Kiba, kolega z którym miałem się dziś spotkać.

- Przystojny? - Spojrzałem na niego z głupim uśmiechem.

- Tak, ale niestety hetero.

- To dobrze, ale i tak będę mieć na oku tego Kibe.

- Znasz go?

- Nie ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby go poznać. - Zaskoczyło mnie to. - Chce wiedzieć z kim spotyka się mój aniołek. - Zmrużyłem niebezpiecznie oczy.

- Po pierwsze to nie jestem twój. A po drugie to raczej chcesz mnie kontrolować niż poznawać moich znajomych.

- Nie złość się, ja tylko chce Cię lepiej poznać.

- Jak na drugie spotkanie znasz mnie bardzo dobrze, a ja wciąż zastanawiam się skąd?

- Słyszałem trochę na twój temat od pewnej osoby.

- Od jakiej osoby?

- I tak jej nie znasz więc jej imię Ci nic nie powie.

- Skąd wiesz?- Itachi się tylko uśmiechnął.

- Zgadnij.- Nie nawadze kiedy ktoś się ze mną bawi w kotka i myszkę.

- Odpowiesz mi normalnie jak człowiek?- Itachi zamiast mi odpowiedzieć wstał i włożył brudne naczynia do zmywarki.

- Moja odpowiedź nie da Ci, żadnej odpowiedzi. - Odparł i zaczął chować produkty do odpowiednich szafek. Wstałem i podszedłem do niego. On zaczynał mi już działać na nerwy. Stanąłem obok lodówki do której chował mleko i sok.

- Odpowiedz na moje pytanie. - Zamknąłem lodówkę zanim zdążył schować dżem. Spojrzał na mnie i zmrużył oczy, a następnie pchnął mnie na lodówkę. Nim jakkolwiek zdążyłem zareagować, ten staną przed mną i namiętnie mnie pocałował. Chciałem go odepchnąć ale złapał moje ręce nad moją głową jednocześnie wsuwając swoje kolano pomiędzy moje nogi. Jęknąłem w jego usta nie przerywając pocałunku. Miałem zbyt słabą wole do tego człowiek i od razu mu uległem. Poczułem jak uścisk na moich dłoniach łagodnie, a po chwili moje dłonie swobodnie zjechały na szyję mojego narzeczonego. Jego dłonie zsunęły się na moje biodra, a później na pośladki mocno je ściskając. Podniósł mnie do góry, a ja od razu oplotłem go nogami w pasie. Itachi przeniósł mnie na blat i na nim posadził. Nasze pocałunki stały się bardziej zachłanne. Szybko ściągaliśmy z siebie ugrania i nawet nie wiem kiedy pozostałem w samych bokserkach, a obok mnie znalazła się paczka prezerwatyw. Rozpoiłem spodnie bruneta i nagle do moich uszy dobiegł obcy głos.

Z okazji zbliżających świąt chciałam wam życzyć: dużo zdrówka, radości, mokrego dyngusa oraz, żebyście spędzili te święta w gronie rodziny i przyjaciół! WESOŁYCH ŚWIĄT!!!!